No Spang

Waar zal ik beginnen met vertellen.. In de twee dagen dat we hier zijn hebben we al zo ontzettend veel indrukken opgedaan, ongelofelijk! Ik begin gewoon bij het begin en dat is donderdagochtend op Schiphol. Daar moesten we afscheid nemen van onze familie en Jos en Bas. Dat hebben we maar vlug gedaan, anders hik je er de hele tijd tegenaan. Nadat we door de douanepoortjes gekomen waren, voelde het alsof ons avontuur echt ging beginnen. En het begon ook! De vliegreis was echt super fijn, ik zag er best tegenop, maar we hebben nergens last van gehad. Je had drie rijen, wij zaten in de middelste rij. Je kon dus ook niet naar buiten kijken. Naast mij (Tanja) zat er niemand en naast Herma zat een Chinese vrouw die geen woord Engels sprak, maar wel super hard smakte als ze aan het eten was! Herma hoorde het zelfs als ze haar oordoppen in had!  De 9 uren waren eigenlijk zo voorbij. We hebben films gekeken en we kregen lekker eten. Voordat we het in de gaten hadden voelden we een schok en we stonden pardoes op Surinaamse grond!

In het vliegtuig kreeg iedereen een formulier wat je in moest vullen; je vluchtgegevens, paspoortnummer, naam, je doel van deze reis etc., verder werd er niet verteld wat je met dat formulier moest doen, of wij hebben het niet gehoord. Toen we door de douane moesten op het vliegveld om naar onze koffers te gaan, stonden alle mensen met dat formulier in hun hand en ons formulier lag nog in het vliegtuig, slim. Wij als een gek terug rennen naar het vliegtuig waar alle stewardessen al uit kwamen lopen. Nee, we mochten niet meer in het vliegtuig, maar binnen op het vliegveld was dat formulier ook te krijgen! We voelden ons toen wel even staan. Na ongeveer anderhalf uur gewacht te hebben, ondertussen waren wij de laatste in de rij, mochten ook wij onze koffers pakken en gingen we op zoek naar de man met het bordje ‘Herma en Tanja’. Samen met vier andere meiden van de Gereformeerde Hogeschool Zwolle werden we opgehaald door een jongen, een man en een vrouw die ook op het terrein van Lob Makandra wonen. Het was ongeveer een uur rijden van het vliegveld naar Lob Makandra. We hebben onze ogen uitgekeken. Het verschil tussen arm en rijk is hier echt heel groot. We zagen een aantal krottenhuisjes en daarnaast stond een super mooie villa, echt heel apart. Langs de weg stonden allemaal mensen die iets verkochten. Onze taxichauffeur stopte ook bij een kraampje met een vrucht die we echt moesten proeven, ik weet de naam niet meer. Ondertussen kwam er een regenbui die even duurde, dat gebeurde hier elke dag wel een keer.

Toen we aankwamen stond in ons appartement ‘Bethlehem’ voor ons allebei al een bord roti (typisch Surinaams eten) te wachten. Super lief! Aangezien we allebei nog vol zaten van het eten in het vliegtuig hebben we dit maar tot de volgende dag bewaard. We waren allebei super moe, dus in Surinaamse tijd lagen we tussen 20.00 en 21.00 al in bed. Toen werden we de volgende ochtend allebei super vroeg wakker. We hebben boodschappen gedaan in een Chinese supermarkt, kennis gemaakt met Jessica, onze begeleidster en gezwommen in het heerlijke zwembad. Echt genoten van de eerste dag hier! De meiden van de GH zitten naast ons en dat is ook erg gezellig. In onze kamer hebben we inmiddels 2 salamanders ontdekt. Deze dieren moet je gewoon laten zitten omdat ze de insecten opeten, we hebben de grote salamander ‘Jakob’ genoemd. Jakob en zijn kindje waren niet de enige beesten die we op dag 1 zagen. Toen we ’s middags op de veranda zaten kroop er tot onze grote schrik opeens een slang de veranda op! Hij kronkelde zich zo aan een poot van een bankje omhoog! Serieus, wat schrokken wij! Met z’n zessen begonnen we echt te gillen en dat trok aandacht. Er kwam al een aantal jongens en die zeiden gelijk dat het geen giftige slang was. Pfieeeuw, wat een opluchting! De jongen kwam met een stok en deed een poging om de slang te vermoorden wat niet echt lukte. Een andere jongen kwam met een baksteen aangelopen en gooide die zo bovenop de slang. Maar helaas, de slang kronkelde nog wat na. Toen kwam Harm, de man van Jessica eraan en die pakte ‘de swiepie’ zo op en gooide hem in de bosjes.

Ook hebben we geprobeerd om de hangmat te installeren op onze veranda, maar zoals op de foto te zien is kwam die wat lager te hangen dan dat onze bedoeling was. :)

De warmte, waar vooral ik erg tegenop zag ;), valt tot nog toe erg mee. Vaak schijnt de zon maar is er een heerlijk windje bij. En elke dag is er wel een fikse regenbui waarbij de kikkers tevoorschijn komen. Die zijn er ook als het donker wordt. Het wordt hier al vroeg donker, 7 uur ’s avonds is het hier opeens donker!

Dag 2, zaterdagochtend, zijn we bij Eddie en Jennifer op bezoek geweest. Zij wonen ook op het terrein van Lob Makandra en regelen erg veel voor deze stichting! Heel interessant wat zij allemaal konden vertellen over Suriname, de cultuur, de stichting, de Surinaamse kinderen…

De kinderen in Suriname hebben nog 2 weken zomervakantie en daarom is er aankomende week een soort speelweek voor de kinderen in de buurt. Deze kinderen gaan bijvoorbeeld niet op een kinderkamp o.i.d.  omdat die best wat geld kosten. Wij hopen mee te helpen om deze kinderen een leuke week te laten beleven! Ze gaan vlot bouwen, vissen, knutselen, popcorn maken, zwemmen… Jennifer vertelde dat er ook Hindoestaanse kinderen (Bevolkingsgroep in Suriname) komen en die worden nooit met zeep gewassen. Voordat ze in het zwembad mogen moeten we ze eerst allemaal douchen omdat het zwembadwater anders gewoon vies wordt- heel bijzonder! Ook moeten we heel duidelijk zijn tegen deze kinderen. Het zijn vaak kinderen uit gebroken gezinnen, kinderen die bij tantes of een paar zussen wonen en daarom hebben ze vaak een slechte of geen opvoeding gehad. We mogen ons dus niet laten verleiden door die lieve, bruine koppies- nou, we gaan het proberen. :)

De Surinaamse cultuur is echt zo verschillend van de Nederlandse; geen stress, geen organisatie, en plannen komt helemaal niet voor in het Surinaamse woordenboek geloof ik. De bus vertrekt bijvoorbeeld pas vanuit Paramaribo als de bus vol is. Dus het kan zo maar zijn dat je een uur zit te wachten in de bus voor dat deze vertrekt. Het dag begint hier ’s ochtends vroeg en om 12.00 uur stopt het leven zo ongeveer. Dan gaat iedereen slapen, rusten en eten om vervolgens nog van 16.00-18.00 uur te werken. Eddie vertelde dat dit niet perse luiheid is van Surinamers maar door de warmte kun je ook niet anders omdat je het anders niet weken vol kunt houden. Dus ook wij worden gedwongen om alles rustig aan te doen. We weten nog niet precies wat we gaan doen met onze stage maar ‘no spang!’(maak je niet druk), het komt wel goed!:) Ja, ja, we leren het nu al…

Zaterdagmiddag zijn we met z’n 6en naar Paramaribo geweest! Een hele belevenis op zich, daar kunnen we zo een blog over vol schrijven. Maar we zullen jullie dit besparen want jullie zitten natuurlijk wél in een druk, Nederlands leven… We stonden voor de supermarkt en daar moesten we maar afwachten hoe laat er een bus naar de stad vertrok. Het viel mee, na een kwartier kwam er een busje aan rijden. Alle ritjes(maakt niet uit waarheen) kosten 1,75 Surinaamse Dollar. Bedragen moet je altijd delen door 4 en dan heb je ongeveer het bedrag in Euro’s. Dit is dus veel goedkoper dan een OV-chipkaart. :) Er waaide een heerlijk windje in de bus en het was leuk om wat van ‘onze’ omgeving te zien! Omdat er veel verschillende bevolkingsgroepen in Suriname zijn is er veel cultuur: moskeeën, kerken en ook veel Hindoetempels. Ook zijn we door Sunny Point gekomen, één van de grootste achterstandswijken in Suriname.  Hier zijn mensen uit het binnenland in huizen gaan wonen die de regering gewoon al verkocht had! Maar die mensen waren daar niet meer weg te krijgen dus tegen een kleine vergoeding hebben deze mensen die huizen gewoon gekregen… bizar! In de stad hebben we geld gepind en gewisseld want al ons boodschappengeld was op. Op straat voelden we ons net apen in de dierentuin; iedereen keek naar ons, dus aan aandacht geen gebrek. In de stad is het enorm warm buiten, het zweet stroomde in straaltjes naar beneden. Het luie zweet komt er hier wel uit! :)Na het eten van bakabana( gebakken banaan, heerlijk!) zijn we weer naar de bus gegaan want ’s avonds is het niet heel fijn om op straat te lopen in Paramaribo.

Toen we thuis kwamen hebben we een kokosnoot van een palmboom getrokken en na veel gehak konden we het proeven! Dat was een lekker en goedkoop tussendoortje- in de winkel kosten ze zo’n 8 SD per kokosnoot.

Zondag hopen we om 10 uur naar de kerkdienst op het terrein te gaan; een dienst van 3 uur dus we zijn benieuwd wat ons te wachten staat!

Helaas is onze internetverbinding slecht dus het kan zijn dat we een poos niet online zijn. Dan weten jullie de reden.

Iedereen nog heel erg bedankt voor de leuke berichtjes en kaarten! De kaarten hebben we allemaal opgehangen in ons appartement dus zo voelen jullie toch nog een beetje dichtbij. :)

Sterkte met de regen en liefs vanuit een warm en zonnig Suriname,

Herma & Tanja