Puffen in Suriname...

Gu morgu, fa waka? –Goedemorgen, hoe gaat het?- Denk vooral niet dat wij hier vloeiend Surinaams praten, zo af en toe uiten we eens een Surinaamse kreet maar daar blijft het ook echt bij! Op deze manier leren we jullie ook een beetje Surinaams, dat is het idee moet je maar denken! Onder het genot van een heeeeeerlijke mango typ ik deze blog. :) Afgelopen maandag en dinsdag zijn we naar de JennyMullerschool geweest, speciaal basisonderwijs. Op deze school zitten 7 leerlingen en er zijn 5 leerkrachten. De gedachte die wij hadden was dat de leerlingen wel heel veel aandacht moesten krijgen en veel zouden leren. Maar je raad het al; de Surinaamse cultuur blijkt overal een beetje hetzelfde te zijn! Zelfs op deze school weten ze niet hoe ze hun tijd effectief en opbrengstgericht in moeten delen. Maandagochtend kwam er een leraar niet opdagen. Tot de pauze hebben Herma en ik deze twee kinderen les gegeven. Dit was wel erg leuk omdat Herma en ik nu echt persoonlijke aandacht aan de kinderen konden geven onder het lesgeven. De meester kwam in de pauze op school. Verder niets geen waardering of wat dan ook. Na de pauze hadden alle kinderen computeren bij juf Tanja. Jawel, juf Tanja. Een naamgenoot in Suriname! :) Juf Tanja was ongesteld en had zeer erge buikpijn. Ze ging lekker onderuit zitten, haar voeten leunend op een andere stoel en was binnen enkele minuten vertrokken‘laatmemetrustikbenongesteld’. Ze gaf nog wel een excuses naar ons toe dat dit normaal niet zo was! Één jongen zat achter de computer pinball en hartenjagen te spelen. De andere kinderen keken toe en deden verder niets. Wij vroegen aan juf Tanja of wij iets konden doen met de leerlingen of de kinderen een les te geven maar er hoefde niets te gebeuren! Terwijl de juffrouw vertrokken was, zijn wij met de kinderen die konden kleuren, maar gaan kleuren aangezien er een kleurboek was! De volgende dag mocht ik meelopen bij een juffrouw die er maandag niet was. Richee is een jongen die onder andere spastisch is. De juffrouw maakt een baan van grof zand. Ze zette een speelgoedauto aan het begin van de baan en een blokje aan het andere eind van de baan. Richee moest de auto naar het blokje zien te rijden over het zand. Het duurde ontzettend lang, maar het was hem gelukt! Richee kan ook niet praten, dus door te laten merken dat het gelukt was lachte hij heel hard en gaf een paar kreten! Als ik de juffrouw op deze manier bezig zie met de kinderen word ik echt helemaal blij! Dus er gebeuren hier echt wel goede dingen, alleen zo weinig! Donderdagavond hadden we kinderwerkerstraining. Jessica moest een deel van deze training geven. Jessica is samen met haar man Harm een aantal jaar vrijwilliger vanuit Nederland bij Weid mij lammeren. Ze liep tijdens deze avond tegen een grappig cultuurverschil aan. Ze behandelde het onderwerp ‘verhalen vertellen’. Ter illustratie vertelde ze een verhaal over de man die zijn huis op de rots bouwde. Ze zat helemaal in haar verhaal en vertelde ‘hij begint te bouwen. Het is een moeilijk karwei. Hij puft en hij hijgt. Hij puft en hijgt en bouwt en sjouwt’ In de zaal beginnen er allemaal mensen vreselijk te lachen. Achteraf vertelt iemand dat ‘puffen’ in het Surinaams een andere betekenis heeft, namelijk dat iemand een scheet laat. Haha, erg hilarisch! Vrijdag zijn we naar de kapper geweest en hebben we een gezichtsbehandeling gehad! We zijn allebei 2 uur onder zeil geweest. Het was echt genieten! We kunnen weer iets afstrepen van ons lijstje en we raken zo al aardig ingeburgerd in de Surinaamse cultuur! We vonden het wel een beetje eng om ons haar te laten knippen maar tot nog toe is niemand geschrokken van het resultaat, dus volgens mij valt het mee. :) Ook hebben we maar niet teveel gekeken naar alle zalfjes en middeltjes die ze op ons gezicht heeft gesmeerd en met welke apparaten ze allemaal over ons gezicht schraapte, we hebben onze ogen dicht gedaan en alleen maar genoten. Zaterdag zijn we naar de stad gegaan, we zouden een kaart op de post doen en we moesten naar een winkel om te kopiëren en te lamineren voor de handleiding van het kinderdagverblijf. De kaart waren we vergeten en de winkel zat dicht. Zucht. :) Toen zijn we naar Zus&Zo geweest waar je heerlijke Nederlandse broodjes kunt eten. Ook hebben we vers fruit ingeslagen, we denken ook nog steeds aan onze vitamientjes! Gisteravond hebben Mirjam en Geeske (2 vrijwillergs uit NL) voor ons en de meiden van de GH gekookt. Ze hadden er echt een werk van gemaakt en het was ook super lekker! Kip stond uiteraard op het menu, bami, lasagne, drie soorten Surinaamse groenten en twee soorten salades. Het was een gezellige avond met veel afwas. :) Vandaag (zondag) zijn we weer naar de kerk geweest van Lob Makandra. Broeder Jonathan heeft gesproken over de vijf broden en twee vissen. Het was een fijne dienst. Volgende week hopen we naar de hervormde kerk in Paramaribo te gaan. Ook hopen we de aankomende twee weken stage te lopen op de Cederboom. Een Surinaamse school met Nederlands onderwijs. We zijn heel benieuwd hoe dit onderwijs zal zijn. We kunnen meerijden met Harm en Jessica die hun zoon op deze school hebben zitten. We hoorden dat het in Nederland ’s nachts al een beetje gaat vriezen. Daar moeten we hier echt nog niet aan denken! Maar over een maand zitten wij alweer in de kou. Maar tot die tijd genieten we nog maar van het warme weer!

Liefs van Herma en Tanja