Zweten in het oerwoud en in de bibliotheek.

We gaan nog niet naar huis; nog lang niet, nog lang niet… Ja, ja beste mensen, we zitten namelijk nog 8 weken in Suriname- het land waar we best wel een beetje verliefd op worden! We hebben weer een week vol nieuwe ervaringen achter de rug-waardoor we ’s avonds erg goed slapen trouwens.. :)
Maandagochtend zijn we weer op de Santopolderschool geweest. De dag begon weer met de vlaggenparade. Dit gaat allemaal heel officieel: alle kinderen moeten netjes in rijen gaan staan, jongens en meisjes gescheiden. Iedereen moet de handen op de rug(ja, wij dus ook :P) en helemaal stil zijn als de vlag gehesen wordt. De leerkrachten controleren zelfs of de kraagjes van de schooluniformen wel netjes zitten! Nadat de oudste groep het volkslied gezongen heeft mogen de klassen in nette rijen naar binnen. Ook wij mogen weer naar binnen, dit keer bij een kleuterklasje. Kleuterklas kan ik beter zeggen want er zaten wel 38 kleuters. Het was een groep 1 dus deze kinderen zijn nog maar net op school. En dat was wel te merken aan hun Nederlands. Als de juf zei: ‘Groepje appel, ga je tas halen!’, bleef iedereen gewoon zitten. Totdat de juf het 3x nogal luidruchtig in hun moedertaal zei, dan kwam er een beetje beweging in. De juffen waren ook niet erg enthousiast, de kinderen hebben de laatste 1,5 uur gewoon niks gedaan! Juffrouw vertelde ons dat ze dat deden zodat de kinderen konden wennen, spelenderwijs noemde ze dit.. De kinderen zaten aan hun tafeltje te wachten of te slapen. We hebben gewoon 11 van de 38 kinderen zien slapen, ongelofelijk! Ondertussen waren de juffen gezellig aan het kletsen en hun vakantierooster aan het overschrijven in hun agenda. Zucht. O ja, de kinderen hebben nog wel een liedje gezongen, erg grappig en ‘toepasselijk’. Het ging als volgt: ‘Op de kleuterschool kun je heel fijn spelen. Knippen, plakken, tekenen, je kunt je niet vervelen!’ Niet vervelen??? Wij keken elkaar aan en hielden verstandig onze mond. Commentaar van irritante, betweterige stagiaires uit NL kunnen ze vast niet gebruiken.
Dinsdag was echt het hoogtepunt van deze week! Samen met Harm de junglegoeroe gaan we een dagje overleven in de échte jungle! Na ruim 2 uur rijden zijn we onderaan Brownsberg gekomen, plaats van bestemming. Vanaf daar had de auto wat moeite om te klimmen op de (soms bijna onbegaanbare) bauxietwegen. Maar Harm had een turboknop onder z’n rechtervoet dus zo kwamen we (nogal geshaket) boven bij de receptie aan! We stappen uit de (benzine slurpende) auto zo tussen de dieren! Wauw! Op ons lijstje met dieren kunnen we er weer een paar bijschrijven: trompetvogels en boskonijnen!(kruising tussen een rat, cavia, bever en een konijn) Als Harm gaat betalen hoort Yvonne wat geritsel tussen de takken en wat denk je? Daar zitten zomaar een paar apen! Wij als toeristen helemaal gek natuurlijk en Harm z’n camera heeft een prachtig bewijs van deze grappige beesten!-zie foto’s- Dit hebben we dus al gezien voordat we begonnen aan de lange wandel/klimtocht! Voordat we vertrekken plegen we nog even een plasje op de toilet die je zelf door mag spoelen met een emmertje water, we worden al echt bosjesvrouwen. We bekijken eerst het uitzicht over het Brokopondomeer, het is echt geweldig mooi! Je kunt heel ver kijken over het machtige oerwoud en het meer! Het ziet er sprookjesachtig uit. En dan begint de grote tocht waarin Harm ons een heleboel dieren laat zien: boomkikker, babyschorpioen, bijzondere specht, pijlgifkikker, hagedissen, (baby)vogelspin, apen, zoetwaterkrab en allerlei insecten! We bezoeken twee watervallen, één op een halfuur lopen en de ander op anderhalf uur lopen. En geloof me, het was geen ontspannen wandeling maar een echt klimtocht over bergen, door dalen, tussen boomwortels door naar benden, over aangelegde ‘trappen’ met treden van een meter soms! Pfieuw, sommigen konden hun shirt uitwringen van het zweet… Maar het was echt de moeite waard! De tweede waterval was de grootste waterval dus we hadden bedacht om daaronder lekker af te koelen. Helaas had een groep alcohol drinkende, Hindoestaanse mannen hetzelfde idee. Dus zijn we maar zo verstandig geweest om niet in onze bikini’s te paraderen maar om heel degelijk pootje te baden. Om je brandende, natte zweetpootjes in het verkoelende water te steken is ook heeeerlijk en zo hebben we nog een zoetwaterkrab ontdekt! Na dit fijne momentje begonnen we vol goede moed aan de terugreis( zo’n 1,5 uur) en dat werd beloond.. want bovenin de hoge boomtoppen(die zijn trouwens écht enorm hoog hier) hebben we echte brulapen gezien! Gaaaaf!(helaas geen foto’s van kunnen maken..) Na een lange terugreis kwamen we, zonder klagen, weer terug bij de auto. Over de oranje hobbelwegen scheurt Harm de berg weer af. Onderweg stappen we even uit want langs de kant van de weg heeft Harm vogelspinholletjes ontdekt! En jaaaaa… met een takje weet Harm er 1 naar buiten te jagen! En wat voor 1? Het is de grootste spinsoort ter wereld, wat een monster! Deze is nog klein maar ze kunnen zo’n 20-30 cm worden… En wij, de bakra(blanke) meisjes stonden heel rustig dit beest te bewonderen! Na deze ‘vangst’ kunnen we naar huis, wéér een ervaring om nooit te vergeten!
Woensdag hebben we een dagje mee gekeken met een klasje op het Kinderdagverblijf. Dat was leuk om te zien maar het duurde wel lang van 8 tot 3 uur. Ik (Herma) mocht de laatste paar uur m’n eigen klasje draaien omdat de juf ziek was, dat was leuk. Maar we zijn blij dat we vanaf volgende week lekker aan de gang kunnen om programma’s en activiteiten op te zetten!
Donderdag hebben we weer wat beleefd hoor… We zouden een dagje meekijken in groep 2 deze keer, van de Santopolderschool. Ze beginnen altijd met een gebedje en ‘Dit is de dag’, ook al is het een openbare school, best apart! Daarna ging de juf verder met een taalactiviteit en de kinderen deden goed mee. Oja, als de kinderen elkaar sloegen moest het geslagen kindje per se het andere kind terugslaan van de juf… Ook zongen ze een paar leuke liedjes, waaronder het NLse lied: ‘Zeg moeder waar is Jan?’ Haha, dat was zo grappig om dat liedje te horen uit die bruine kindjes met het Surinaamse accent! Daarna moesten alle 35 kleuters naast hun stoeltje staan en mochten ze lekker schudden met de heupjes. Dit was kleutergym! :) Vervolgens gingen de juffen overleggen wat de kinderen vandaag eens zouden knutselen. Toen ze iets bedacht hadden wilden ze de spullen uit de grote (open) kast pakken maar wat we dáár zagen… Echt honderden misschien wel duizenden mieren liepen in de materiaalbakken en in de kast… Iiiiiih! En niet zo maar mieren maar reuzemieren die we in NL nog nooit gezien hebben! De mieren kwamen het lokaal in lopen en al snel was een kwart van het lokaal gewoon zwart van de mieren..! De kinderen werden in een hoek gedreven en de juffen probeerden met een spuitbus deze vieze beesten uit te moorden. Maar helaas, het leek alsof er alleen maar meer kwamen dus werden de tassen, de kinderen en de juffen uit het lokaal geëvacueerd. Wat een belevenis, daarvoor moet je echt in Suriname zijn geloof ik! Daar stonden we dan. Buiten in de brandende zon want er was geen lege ruimte meer. Er was nog wel een klein schoolbiebje van 18m2 waar 2 tafels en wat banken stonden. Dus daar werden Tanja en ik met de kinderen ingedreven, haha. De kinderen en wij opgepropt op de banken in deze benauwde ruimte terwijl de andere juffen de materialen probeerden te redden. We hebben reken-en taallesjes gegeven, boekjes voorgelezen, liedjes gezongen en de kinderen mochten even buiten spelen. Dat vonden ze geweldig want dat doen ze normaal nooit… Oja, er stond ook nog een papegaai in het bieblokaaltje, die we als praatpop gebruikten en Bas noemde. We zeiden dat hij jarig was vandaag. Dus alle kinderen hebben uit volle borst ‘Happy Birthday’ gezongen voor jou Bas, haha! :)
Morgen gaan we weer helpen bij de kinderbijbelclub en daarna gaan we weer genieten van het weekend hier! Misschien denken jullie; waarom zo vroeg al een reisverhaal? Gaat er iets spannends gebeuren? Nou nee, ik had gewoon zin om de blog al te schrijven!
Check onze foto’s voor de prachtige natuur van de jungle!

Liefs,
Tanja en Herma de bakrameisjes